Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Verslag van een bezoek aan Alice’s Day in Oxford
Jaarlijks wordt in Oxford één dag gewijd aan de herinnering aan de “golden afternoon”, 4 juli 1862, waarop Charles Dodgson een verhaal vertelde aan de 10-jarige Alice Liddell. “For one day only Oxford transforms into Wonderland”, zo lees ik op de site van het Oxfords Story Museum. Dit jaar werd Alice’s Day gehouden op 6 juli. De afgelopen jaren zag ik de aankondigingen altijd te laat, maar nu had ik mijn bezoek aan Alice Day tijdig gepland. Dat wilde ik wel eens zien.
De ronkende taal van het Story Museum had me niet onberoerd gelaten: ik verwachtte dat heel Oxford min of meer zou zijn getransformeerd tot een variant van de Efteling of Disneyland. Dat bleek niet het geval, maar ik ben niet zo’n pretparken-fan en van teleurstelling was dan ook geen sprake.
Er zou een reuze-konijn door Oxford lopen en zelfs een dodo met de Queen of Hearts op zijn rug. Ze waren er wellicht, maar ik heb ze niet gezien. Dat was waarschijnlijk grotendeels mijn eigen schuld, want ik had prioriteit geven aan het bijwonen van de vier lezingen die de Lewis Carroll Society had georganiseerd in het Weston Library Lecture Theatre, onderdeel van de Bodleian Library, als voormalig bibliothecaris één van mijn favoriete bibliotheken. Daar heb ik geen spijt van gehad: de lezingen waren alle vier bijzonder boeiend. Hieronder geef ik van elk een korte samenvatting.
Alice’s Nightmare in Wonderland: an innovative adventure gamebook with a dangerous twist door Jonathan Green
Jonathan is vooral bekend als auteur van zgn. steam punk novels waarin de toekomst wordt geschetst vanuit een Victoriaans standpunt. Hij is ook auteur van het boek Alice’s Nightmare in Wonderland, Snowbooks, 2015). Dat is een gamebook, d.w.z. een boek waarin je, zoals in computergames, je eigen route kunt kiezen om zo je eigen avontuur te creëren. Hij vertelde over de achtergrond en de totstandkoming (via crowdfunding) van het boek. Het bevat overigens schitterende illustraties van Kev Crossley, met bijvoorbeeld de Tweedle twins als een soort zombies.
Alice’s Nightmare in Wonderland is bijzonder populair en is vertaald in diverse talen, recent ook in het Duits: Alice in Dusterland. Er is nog geen Nederlandse vertaling, en volgens Jonathan zijn daar ook nog geen plannen voor.
(tekst gaat door onder de foto’s)
Alice in Guinness-time door Brian Sibley
Brian is de president van de Lewis Carroll Society. Hij beschreef de advertentie-campagne van Guinness in de jaren 1933-1939 en 1950-1966, waarin vele Lewis Carroll characters werden gebruikt. Uiteraard liet hij veel illustraties zien. Opvallend is dat deze weliswaar duidelijk zijn geïnspireerd op Tenniel, maar dat er in tegenstelling tot Tenniels illustraties op deze afbeeldingen veelvuldig gelachen wordt.
Er zijn ook diverse publicaties met de Guinness-afbeeldingen: The Guinness Alice (Dublin, Guinness 1933) en Alice, Where Art Thou? – More Guinness Carrolling (Guinness Publishing, 1954). Recent heeft The Ephemerist (The Journal of The Ephemera Society) een artikel aan deze campagne gewijd, ook met veel foto’s.
(tekst gaat door onder de foto’s)
Alice in Fashion-Land: over a century of changing trends and designs inspired by Wonderland door Kiera Vaclavik
Kiera is Professor of Children’s Literature and Childhood Culture aan de Universiteit van Londen en auteur van het recente boek Fashioning Alice: The Career of Lewis Carroll’s Icon 1860-1901 (Bloomsbury, 2019).
Zij liet zien hoe, vanaf de eerste illustraties van Alice, getracht werd om Alice up-to-date te houden als middle-class girl, herkenbaar voor velen. Je ziet Alice door de jaren wel veranderen, maar die veranderingen beogen haar eigenlijk herkenbaar te laten blijven. Het gevolg daarvan is dat je Alices uiterlijk door de jaren kunt zien als een symbool van de ontwikkeling van de mode.
Sinds ca. 1900 wordt Alice ook gebruikt als marketing device voor kleding en accessoires, waarbij de consument als Alice gepositioneerd wordt, bijvoorbeeld in de campagne “Slippers for Alice in Wonderland”. Ook tegenwoordig zien we Alice vaak in verband met mode in tijdschriften, advertenties en etalages.
Waarom kleden zovelen zich als Alice of met een zinspeling op Alice? Kiera gaf een aantal mogelijke redenen:
- Het is populair, omdat het eenvoudig te realiseren is, zowel gedistingeerd als gewoontjes;
- Het is catchy, cool en wordt in verband gebracht met creatieve innovatie;
- Het is quintessentially English.
(tekst gaat door onder de foto’s)
Timeless Alice: adventures in modernity: from the fourth dimension to climate change door Franziska Kohlt
Franziska is onderzoeker Literature & the History of Science aan het Brasenose College van de Universiteit van Oxford. Haar lezing was een fascinerend soort roller coaster-rit met allerlei interpretaties van de Alice boeken door de jaren. De centrale vraag daarbij was: waarom zijn de boeken van Carroll the perfect vehicle voor moderne wetenschappers om complexe verschijnselen te verklaren zoals kwantumfysica (Robert Gilmore, Alice in Quantumland), klimaatverandering (Margret Boysen, Alice, der Klimatwandel und die Katze Zeta) en ook het onderbewustzijn. “Alice in Wonderland exposes the underlying workings of nature and the minds”, aldus Franziska. En dat verklaart dan ook waarom zovele politieke cartoons op de Alice-boeken zijn geïnspireerd, zoals recent met betrekking tot de Brexit.
(tekst gaat door onder de foto’s)
In de lunchpauze pauze en na afloop van de lezingen kon ik nog een blik werpen op de andere activiteiten in de Weston Library, zoals “create a matchbox concertina book with drawing and collage”, “handpress printing” en een kleine Alice-tentoonstelling.
In de stad zag ik vele kinderen (met papieren konijnenoren) deelnemen aan een speurtocht en in het Story Museum hadden de kinderen de mogelijkheid zich te verkleden als hun favoriete Wonderland-figuur. Er waren diverse toepasselijke winkel-etalages en op straat kwam ik hier en daar verklede personen tegen, al dan niet gerelateerd aan Brexit. De toch al niet zo grote Alice Shop was te vol om er wat dan ook te kunnen doen.
En verder heb ik nog van alles gemist: de Alice in Waterland walk, een cursus in het croquet-spel en Alice-georienteerde activiteiten in het History of Science Museum en het Oxford University Museum of Natural History.
Geen Disneypark, geen Efteling, niet allesoverheersend of alom-aanwezig, maar toch een fascinerend dagje Wonderland. Volgend jaar weer?
We’re all mad here.
[print_button]