Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Bijna aan het eind van hoofdstuk 1 van Through the Looking-Glass and what Alice found there (1872) bladert Alice in een boek. Ze leest er (dankzij een spiegel, want het is geschreven in spiegelschrift) dit gedicht:
JABBERWOCKY
‘Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe;
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.
“Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!”
He took his vorpal sword in hand:
Long time the manxome foe he sought —
So rested he by the Tumtum tree,
And stood awhile in thought.
And as in uffish thought he stood,
The Jabberwock, with eyes of flame,
Came whiffling through the tulgey wood,
And burbled as it came!
One, two! One, two! And through and through
The vorpal blade went snicker-snack!
He left it dead, and with its head
He went galumphing back.
“And hast thou slain the Jabberwock?
Come to my arms, my beamish boy!
O frabjous day! Callooh! Callay!”
He chortled in his joy.
‘Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe;
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.
Jabberwocky is, anderhalve eeuw later, bijna net zo overal als Alice zelf, het is voor de Engelsen een geheide klassieker en verplichte kost op school. Het gedicht is zeer geschikt om voor te dragen: bekt lekker, heeft een fijn metrum, is avontuurlijk en humoristisch. Er zijn Jabberwocky-games. Illustratoren hebben zich uitgeleefd in pogingen Tenniel (er was even sprake van dat diens afbeelding van de Jabberwock frontispiece van Looking-Glass zou zijn) te doen vergeten, hem te imiteren of te overtreffen. Jabberwocky (1969-1985, let op het iconische startjaartal) was de naam van een legendarische club in New York waar veel popgrootheden hebben opgetreden. En is de naam van boekwinkels in Newbury Port, VS: Jabberwocky Bookshop en Horncastle, UK: Jabberwock. Jabberwocky (nu: The Carrollian) was van 1967-1997 de naam van het tijdschrift van de Lewis Carroll Society, de Bandersnatch die van de newsletter (1969-98), en van een meisjesgroep van de Boston Latin School, nog in Carrolls tijd.
Voor vertalers is het gedicht een geweldigde uitdaging, reden voor het Lewis Carroll Genootschap, dat binnen de gelederen echte fans van het gedicht heeft, een Jabberwocky-uitgave samen te stellen.[1] Bas Savenije noemt in het Woord vooraf (p.2) Jabberwocky het ultieme bewijs van Carrolls meesterschap in de nonsense. En uiteraard is het meer dan dat: ook een parodie op verhalen waarin het monster verslagen dient te worden, bij voorbeeld. De uitgave houdt zich bezig met de vertalingen. Er is alleen even een klein uitstapje naar verfilmingen, immers daar moeten de ondertitelaars aan de bak. De muziek komt (dus) niet aan de orde.
Musici storten zich na enige tijd op een gedicht als dat maar beroemd genoeg is, en dat is dan ook veelvuldig gebeurd met Jabberwocky. In de klassieke muziek vind je allerlei toonzettingen. Van suite voor piano, operaatje, koorwerk (tik ‘jabberwocky for choirs’ in op je zoekmachine bij voorbeeld!), voor solisten en verschillende instrumenten tot echt orkestwerk. Er is ook een heuse Nederlandse compositie voor kamermuziekensemble: De Jabberglob(1988) van Simon Burgers, voor stem en strijkkwartet.
Het maken van een (zeker niet compleet) overzichtje als dit van Jabberwocky in de popmuziek is onmogelijk zonder de activiteiten van allerlei fans, bloggers, verzamelaars, hoesjesjagers en liedtekstenplaatsers. Van veel Jabberwock(y’)s is daardoor een afbeelding te vinden, van de hoes van een single, LP of cd of het plaatje zelf, waarop vaak interessante informatie als jaartal, schrijver (bij de letterlijke tekst wordt Carroll bijna altijd netjes genoemd als auteur) en componist.
Sites als discogs.com, last.fm, songteksten.nl, genius.com, lyrics.com, lyricsfreak.com, azlyrics.com, genius.com, songfacts, de music pages van The Lewis Carroll Society of North America en die van artiesten en fans, ik heb er schaamteloos informatie van geplukt.[2] Alle nummers die aan de orde komen, zijn te beluisteren, door naam en titel in te tikken op je zoekmachine. Met ‘lyrics’ erachter vind je de meeste teksten ook.
In de jaren ‘60 van de vorige eeuw dendert ‘Alice in Wonderland’ de popmuziek binnen. Zie ‘White Rabbit: Alice in popmuziek 1’, Phlizz, 1 oktober 2021, waarin kort beschreven wordt hoe het te verklaren is dat Alice populair werd, mede onder invloed van de tegenculturele beweging en psychedelische middelen en muziek. En dus ook het gedicht Jabberwocky. Je zou kunnen zeggen: de tekst is al zo psychedelisch van zichzelf, dat je daar niks meer aan hoeft te doen. Denk ‘weetjewel’ achter het volgende citaat ‘van’ Alice net als ze het gedicht gelezen heeft, en je bent er:
Somehow it seems to fill my head with ideas
Verschillende bands verwijzen naar of zijn genoemd naar de Jabberwocky:
Frumious Bandersnatch. Frumious Bandersnatch maakte psychedelische rock eind jaren 60, hun basis, net als van veel andere bandjes, was San Francisco. In 1968 verscheen van de band het nummer Chesire op een EP, met prachtig de tijd typerende hoes;
de Nederlandse garagepunkband Jabberwocky (1982-2000), met onder andere een hoes (EP, 1995) waarop je mooi het garagesfeertje ziet;
de Franse elektropopband Jabberwocky (vanaf 2013).
Dan heb je nog de folkgroep Jabberwocky (vanaf 2011) en Jabberwocky Down (sinds 2016), met muziek op het grensgebied van pop en jazz.
Ik verdeel voor dit overzicht de uitvoeringen [3] in de volgende groepen:
I De uitvoering waarin alleen de Carroll-tekst gebruikt wordt, en daarbinnen
– A die waar de tekst gereciteerd/gedeclameerd/gelezen wordt, met muziek eronder of erboven, en
– B die waar die tekst gezongen wordt;
II de song met daarin een naam of een enkele zin uit of een paar verwijzingen naar de Jabberwock;
III de uitvoering waarin we alleen de titel Jabberwock(y) krijgen en uit de (tekst van de) song moeten afleiden wat die met het gedicht te maken heeft;
IV instrumentaal.
Binnen een categorie zet ik steeds een paar nummers in het zonnetje.
I A die waar die tekst gereciteerd/gedeclameerd/gelezen wordt, met muziek eronder/erboven
♥ Marianne Faithfull: Jaberwoc. Track 2 van het album Come my way (1965).
We gunnen haar de eer van het de eerste zijn in de popmuziek, maar helemaal fair is dat niet. Laten we het de prelude noemen. Eigenlijk is Come my way een echt folkalbum. Faithfull wilde, in tegenstelling tot haar platenmaatschappij, niet een mengeling folk en pop, en bracht in datzelfde jaar een apart popalbum uit: Marianne Faithfull.
Sfeer- en gloedvol voorgedragen, in het slotcouplet tegen het zingen aan. Middenin, bij de vechtscène, is er een crescendo met min of meer psychedelisch, in elk geval licht disharmonisch getokkel.
Op youtube zijn verschillende filmpjes te bekijken. Eentje toont als achtergrond tijdens de hele voordracht de cover van Come my way. Het andere begint met een zwarte kat op een plank, met een vrouw (van wie je het hoofd niet ziet) die een boek pakt en daaruit kennelijk gaat voordragen. Daarna kunnen we meelezen met de tekst, die verschijnt naast een filmpje waarin het verhaal wordt getoond. Aan het eind verschijnt de tekst ‘Jabberwocky/poem by/Lewis Carroll/ read by Marianne Faithfull/1965’.
♥ Scott Key: Jabberwocky. Op Unlock your feelings (1981), track B 5. Iets meer reciteren dan zingen; sfeervolle, soms onheilspellende, psychedelische folk.
♥ Aceyalone & Mumbles: The Jabberwocky (1998), album A Book of Human Language, track 9. Met vervormde, onheilspellende stem voorgedragen door rapper Aceyalone. Geen muziek, enig geruis aan het begin.
♥ The Crüxshadows: Jabberwocky. Dark wave/ gothic rock, track 5 op de EP Tears (2001). Gereciteerd op heftige, onheilspellende muziek. Het bijzondere aan dit nummer, nauwelijks opgemerkt op lyrics-sites (hulde aan justsomelyrics), is, dat er na de eerste volledige presentatie van Jabberwocky nog een andere tekst volgt: de eerste vier coupletten van Humpty Dumpty’s gedicht, written entirely for Alice’s amusement, dat begint met ‘In Winter, when the fields are white’. Een vondst, immers: het gaat over het begrijpen van een song. Daarna volgt nog een keer de laatste strofe van Jabberwocky.
♥ Hatcham Social: Jabberwocky. Album You Dig The Tunnel, I’ll Hide The Soil (2009), track 8.
Gereciteerd met stevige rock eronder. Start: ‘verses from Alice Through the Looking-Glass, Jabberwocky’, met aan het eind idem + ‘by Lewis Carroll’, gevolgd door een kleine driekwart minuut gelach.
Overigens, op het album vind je (meer) verwijzingen naar Alice: tunnels, veranderingen in formaat, spiegel, antropomorfe dieren.
Twee bijzondere ‘gevallen, die wellicht het beste passen binnen deze categorie:
♥ Ambrosia: Mama Frog. Track 7 van de LP Ambrosia (1975), progressieve rock.
Jabberwocky is opgenomen in de song. Na een paar coupletten komt er een heftig instrumenteel stuk, tegen de helft naar een lekker psychedelisch schrijnend, snijdend hoogtepuntje. Binnen dat instrumentele gedeelte wordt Jabberwocky dreigend voorgedragen, gevolgd door een lang hahahaha. Met een paar slotcoupletten keren we terug naar de song, die abrupt eindigt. Ik heb nog niet echt de verbindingen tussen het lied en Jabberwocky kunnen leggen. Wellicht gaat het om niet meer dan de mogelijkheid om live flink uit te kunnen pakken met allerlei instrumenten, wat de band (dan ook) gedaan heeft met dit nummer.
♥ All Poems-British Poetry-project: Jabberwocky. Voordracht, met muziek eronder/achter. Opgezet door Joel Cameron Head, hoofddocent Engels aan de Jan Evangelista Purkyně Universiteit in Ústí nad Labem, Tsjechië.
De opnames dateren uit 2016/2017. Ik denk dat hij bij sommige gedichten speciaal daarvoor een Tsjechische band gebruikt heeft, die de projectnaam The Bards kreeg (dus niet te verwarren met de Bards van hieronder), een passende naam bij een poëzieproject. Je ziet ze op een volgens mij speciaal hiervoor aangemaakte facebookpagina, en twee leden ervan + Head op de schitterende live-uitvoering in een klaslokaal: Meanwhile at UJEP – Bing video. [4]
Is het popmuziek? In elk geval is er een rocksféertje. Een van mijn favorieten.
I B die waar die tekst gezongen wordt
♥ The Bards : The Jabberwocky(1967)
Wellicht het eigenlijke begin, eind jaren 1960 als het behoorlijk los gaat qua Alice in de popmuziek. De Amerikaanse band met het etiket ‘garagerock’ toont zich in deze uitvoering niet heel heftig; wel lekker simpel, blikkerig, en met jankend orgeltje, maar op een tamelijk lieflijke melodie. Het youtubefilmpje geeft naast de tekst interessante foto’s, van de band(leden), van de single, van de Jabberwock, de dodo, en van Carroll.
♥ Boeing Duveen and the Beautiful Soup: Jabberwock (1968).
Dit nummer past net iets meer bij het sfeertje van toen. Britse psychedelische rock, echt gezongen, met de geëigende psychedelische toestanden: allerlei lekker freaky achtergrondgeluiden, sitar, jankend orgeltje, (scherpe) misvormingen, uithalen. Het gedicht begint met couplet 2: Beware, dat na ieder ander couplet herhaald wordt als refrein. Niettemin heerst er niet heel veel dreiging. Op de B-kant vind je nog een song die naar Looking-Glass verwijst: Which dreamed it.
♥ Donovan: Jabberwocky, op het album H.M.S. Donovan, een dubbel-LP uit 1971, track A2. Track A1 overigens is een op muziek gezette versie van The Walrus and the Carpentar. Voor een flink deel een album voor kinderen, vriendelijk gebracht, het is maar een klein beetje te merken in wat voor deel van het verhaal je bent.
Donovans nummer werd gecoverd door de Duitse neofolkband
♥ Werkraum: Beware the Jabberwock! Op de dubbel-LP/cd Early Love Music (2008), track (A)1. Neofolk, ook wel folk noir genoemd, wat het weer verbindt met gothic. Hoe dan ook: we zitten in meer alternatieve en (dus) wat ruigere sferen. Echt gezongen, de tekst volgend, licht psychedelisch hoogtepuntje, met de instrumenten stevig door elkaar en een wat donkerder stem.
Maar je kunt natuurlijk ook de andere kant op coveren:
♥ Us and Them versuikerde Donovans liedje, op de EP By the time it gets dark (2014). ‘Donovan recorded the original and Lewis Carol wrote the lyrics’. Wel met een curieuze clip, waarin we een liggende Carroll zien, een konijn en in het begin en het slot ook een dodo….
♥ Anderson & Brown: The Jabberwock. Op het album Crimson(1991), track B1. Keltische folk. Gezongen versie, sfeervol, bijna easy listening. Soms, in de verte, heel klein beetje sinister.
♥ Blade Fetish: Jabberwocky, op het album Absinth(1992), track 1, snoeiharde gothic rock, de tekst met nog een gedeeltelijke herhaling.
♥ Blues Traveler, Jabberwock. Live at Spirit of Suwanee Music Park on 1998-08-19 (onder deze titel te vinden op archive.org), track 14. Echt gezongen, blues rock.
♥ Tom Waits: Jabberwocky. Heerlijk gruizig gezongen en begeleide versie, die het album Alice (2002) niet haalde, maar uit de demo’s van het project tevoorschijn is gekomen.
♥ Erutan: Jabberwocky (2018), een internetrelease. In de traditie van het zoete werk. Beginnend en eindigend met een gezellig lalalala. Op de ‘hoes’ een Alice met een zwaard. Op het clipje zie je nog een soort tegenhanger-Alice, en een in het wit gekleed meisje met een konijnenmasker op. In de slotscène wordt Alice gekroond. Van Erutan is ook het (internet)nummer Tarts. Met op de cover de Hartenkoningin, die in haar handen een blad heeft met een taart erop. Zoeter nog dan Jabberwocky, wat past bij de taart.
II De uitvoering waarin een naam of een enkele zin uit of een paar verwijzingen naar de Jabberwock
♥ Peter Yarrow/John Simon: The Wabe (1968). Track B4 van de soundtrack (LP) van You are what you eat, een Amerikaanse in documentaire stijl geschoten film vanuit de tegenculture beweging, die de flower power-generatie eind jaren ’60 in beeld brengt. Lekker rommelige muziek, gesproken woord in het slot. Qua tekst: gezongen wordt, steeds herhaald, alleen couplet 1, met daarboven ‘the wabe, the wabe, the wabe’.
♥ Essra Mohawk: Jabberwock Song (1970). Single, met op de B-side It’s up to me, uit de tijd van de LP Primordial Lovers (1970). Het nummer haalde die LP niet, het verscheen pas op de compilatie-cd Primordial Lovers MM (2000), track 10.
Het refrein verwijst, gevarieerd, naar Jabberwocky. Geef je niet over aan de somberte, ‘Beware the Jabberwock that each of us must slay’, houd de jabberwock van je pad en grijp je ‘frabjous day! Callooh! Callay!”
♥ Jason Todd: Jabberwocky. Track 2 van Voyages (2010) Heayvy metal/metal core.
Gekrijste tekst, een enorme bak herrie vol dreiging, monstergeluiden, lastig te verstaan. Hier en daar wat kreten/zinnetjes uit het gedicht, the jabberwock en een paar keer ‘[…] of the jabberwock my son’.
♥ Xavier: The Jabberwock op de single (stream): Alice PT,1 2016 (The Red Queen’s Gard), track 3. Track 2 overigens heeft ook een ‘Alice’- titel: Tweedle Dum Dee Dum; veel Alice zul je er niet in tegenkomen.
Een keiharde, associatieve rap, vol beledigingen, vrouwonvriendelijkheden, dreiging, duistere krachten, vernietiging van de heersende orde. Met een verbinding tussen die duistere kracht(en) en Ragnarok, die, zonder masker, geïdentificeerd wordt als de Jabberwock. De ‘ik’ is de nieuwe god, die de ‘jij’ met het knipperen van z’n ogen volgeling in de nieuwe, schaamteloze orde (morele chaos) maakt: “I am yo lord/Fuck your Vorpal Sword”.
III De uitvoering waarin we alleen de titel Jabberwock(y) krijgen en uit de (tekst van de)song moeten afleiden wat die met het gedicht te maken heeft.
Hier zitten we helemaal in het ruige en alternatieve circuit, in de muziek, maar ook in de teksten, die vol dreiging, duivel en dood zitten, unheimische landschappen en ruimtes, vaak steden, of een onderzoek zijn naar de donkere plekken in de geest. De teksten zijn vaak pittig, literair/poëtisch, in de lijn van de soort artiesten en bands die eind jaren ’60 in hun songs gingen verwijzen naar bekende literaire enandere teksten. Jabberwocky-regels/verwijzingen zitten niet in de tekst, het gedicht zal gekozen zijn op grond van het monster, dat staat voor het kwaad, zoals ook in fantasy vaak gekozen wordt voor een duistere interpretatie van een bekende tekst.
♥ Skin Yard: Jabberwocky. Van het album Skin Yard (1986/7), track B 5. Grunge. De titel staat voor een bedreigende, duistere plek, in dit geval een uiterst unheimische stad (“the city of deceit”), met de ironische uitnodiging ‘enjoy your stay’.
♥ The Bluetones: The jub jub bird. Track 8 van het album Return to the Last Chance Saloon (1998). Hardrock. Het verlaten, dorre landschap van de hoes past bij de depressiviteit van de ‘ik’ in deze song, waarschijnlijk naar aanleiding van bedrog en schaamte (daarover). Het opgeroepen landschap doet denken aan dat waarin de Jub Jub Bird leeft, dat we nog niet leren kennen in de Jabberwocky, maar wel in The Hunting of the Snark.
♥ Nailed Promise: Jabberwocky. Op Realize (1998), track 9. Snoeiharde rock uit christelijke hoek. Uit de tekst valt te begrijpen dat je je moet bekeren om uit het donker (de jabberwock als symbool) te komen voor het te laat is. In het slotcouplet wordt Jezus bedankt voor zijn redding en klinkt ‘halleluja’.
♥ Aftershock: Jabberwocky. Track 3 van het conceptalbum Through the looking glass(1999). Metal/hardcore, die zo halverwege het nummer overgaat in veel rustiger, enigszins vervreemdende, de beschouwing stimulerende muziek. Donkere, duistere teksten, aldus gepresenteerd:
It feeds off fear, our souls it’s prey. Black eyes burn through the path it takes. Soft pulse…soft gaze…am I too late? Project…protect…absorb…create. Lost within my own identity. Shadows converge shedding light beyond eternity. Shed that grin from your featureless face. This tongue now speaks your language. And what I now taste is bitter…lifeless blood. Tempting demise. Hollow in it’s guise. It’s appearance lies. Vindication arise. Ludic luster, transcend the flame. Consume, exile, sever the hate. Acrid blood flow exudes coarse veins. Confront… surpass… absorb… create
♥ Strawberries: Jabberwocky. Track 10 van het album Behind the Looking Glass (2004). Alternatieve rock, psychedelisch sfeertje. De tekst gaat op verschillende plekken over dood zijn (als (een) steen, of met vleugels (?), en onder elkaars huid zitten. Lastig te volgen.
♥ Fear Before: Jabberwocky. Op het album Fear Before (2008), track 5. Deze tekst is wat minder literair, maar veel directer en explicieter. Begint met ‘this shit life’, 6x, en gaat meteen door met enge, bedreigende beesten, verstoord privéleven, belemmerde geest; scepticisme en angst voeren de boventoon.
♥ The Telephones: Jabberwocky. Op: Dance Floor Monsters (2009, stream), track 7, Japanse rock.
De bekende donkere kant, met zinnen als : Go out, turn around, go away/The dark side of town, what’s going on?/[….]/I don’t know what’s true, I cannot stop.
♥ esitu: jabberwock. Hardrock op het album Shadowlight (2010). Track 13. Heftige song, in de pittige tekst, lastig te pakken achter het geluidsbehang, pikte ik woorden als ‘demon’, en zinnetjes als ‘before you get caught’.
De cd van de band wordt op een van de sites beschreven als ‘A progressive, aggressive, melodic, and intellectual reflection of our personal, collective, and cultural lives’, wat past bij het beeld van deze categorie. Je kunt er veel kanten mee op, maar: niveau dus, hè.
♥ Panda Bear: Jabberwocky. Op de EP Crosswords (2015)(stream) track 3, experimentele pop. Tikje duistere tekst over een ‘je’, waarschijnlijk de ik zelf (als in: ‘je loopt door de stad en …’), in onzekerheid over hoe zich te presenteren. Die zich vaak anders voordoet, wellicht straks hard zal vallen en zeker weten een ‘beast on the inside’ heeft.
♥ Black Monsoon: Jabberwocky (2019). Alternatieve rock/grunge van de Nederlandse groep Track 3 van het album Pantomime (cd of digitaal album, november 2020), en op de verzamelaar van The Collective, track 4.
Een tekst met de (be)dreigingen die passen in de songs van deze categorie. In december 2019 besteedde Wilma Vlug in onze Phlizz aandacht aan dit nummer, zie het Phlizz-Archief, in de rubriek Pig & Pepper. De tekst van de song vind je daar ook.
IV Instrumentaal
Alle drie dance/clubnummers. Het is lastig hier iets zinnigs over te zeggen.
♥ Lionheart: Jabberwocky (1995) EP z.t., A2 elektronische (metal)core.
♥ Alex O’rion: The Jabberwocky, track 4 van The Bigger Room, 2011, trance/punk
♥ Stabby & Trinergy: Jabberwock. Track 17 van Never say die (2017), vol. 5, een streamalbum, met verschillende artiesten. Slechts drie zinnen ‘heavy electronic’: yeah boi/yeah boi/are you ready?, dus die breng ik hier maar onder.
Ten slotte, buiten categorie: nonsense op nonsense
♥ Jad & David Fair: Jabberwocky. Track 10 van het childrens rockalbum 26 Monster Songs (1998).
Kinderstem: Jabberwocky is a big monster and he might to jump out at you…
Een vrolijke variant op de duistere interpretaties: kinderen vergeten na het voorlezen moeiteloos het happy end en zien in het donker een monster opdoemen. Allemaal rijmgegein met jabber – woordjes, als shaky shaky – jabberlaky, helemaal in het slot: doggiedoggie jabberwocky, verder niets uit het gedicht!
♥ Thingy: Jabberwocky, track 2 van To the Innocent (1999/2000). Indie rock. ‘Dinges’ zingt deze zeer vreemde tekst, het wachten is op de interpretaties….
Jabberwocky made of sound
Had a piss cup poured on his arm
Up above
There’s a piss cup
Held from my arm
Better still
Ad hem
Ad hem
Da da da dah
Da da da dah
Het aantal heftige, duistere interpretaties heeft al met al de overhand, zoete versies zijn er niet veel. Het verhaal mag dan happy eindigen, het monster bestaat altijd, en zal steeds opnieuw verslagen moeten worden. Het past ook bij de muziekstijlen. Als Jabberwocky gebruikt wordt na de psychedelische periode, waarin de nadruk ligt op de wat meer duistere interpretaties van literaire teksten, is het vaak in de wat je zou kunnen noemen gevarieerde opleving daarvan: in de garagerock, de grunge, de heavy metal, de hard en de gothic en acid rock. Het gedicht is min of meer los gezongen van Looking-Glass, is een motief geworden, wellicht ook wel een modeterm, voor het kwaad buiten of in jezelf. Het gedicht kan wat betreft ‘verhaal’ gemakkelijk zonder Alice, die niet erg bezig is met het kwaad. Het leuke voor de fans is het gesprek met Humpty Dumpty gebleken, over al die rare woorden.
Opvallend is dat weinig grote artiesten of bands zich gewaagd hebben aan het vrij interpreteren van het gedicht.
Veel plezier bij het (kijken,) lezen en luisteren. Lexiconnetje met muziekstijlen bij de hand!
En verder is het zoals de jongen [5] zongen: O Jubeltij! Kalloe! Kallei!
voetnoten
[1] Henri Ruizenaar (sam.). Het nonsensgedicht Jabberwocky van Lewis Carroll in een nieuwe Nederlandse, zes bestaande Nederlandse, twee Afrikaanse vertalingen, met begeleidend essay, 2018 [te bestellen via de shopknop van deze site]
[2] Het verantwoorden daarvan zou een woud aan links opgeleverd hebben. De controle is simpel: door het invoeren van de naam van de artiest(en) en die van het nummer kom je vanzelf op een van de sites terecht, of bij youtube.
[3] Albums met de naam Jabberwocky (zoals Whatever’s punk/rockalbum Jabberwocky (1995) of het conceptalbum Jabberwocky (1999) van Clive Nolan & Oliver Wakeman blijven buiten beschouwing.
[4] de projectversie mag er ook wezen, die zie (vooral: hoor) je hier: Jabberwocky by Lewis Carroll (music lyrics) – Bing video
[5] In de vertaling van Jur Koksma & Joep Stapel, Jabberwocky-uitgave van het Genootschap (zie hierboven), p.9.
[print_button]