Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Op dit moment (tot 17 juli) kun je in de wijk Zuilen (Utrecht) een kunstroute lopen. Het werk van de meeste kunstenaars is op straat te bewonderen. Eentje van hen heeft een minitentoonstelling in Bibliotheek Zuilen: Daphna Kato. Ik ging, doordat ik een paar tentoongestelde beelden intrigerend vond, naar haar site, waar haar werk als volgt getypeerd wordt:
Haar stijl is dromerig en conceptueel. Ze houdt ervan haar werk een humoristisch of surreëel tintje te geven. Ze werkt digitaal, maar is geïnspireerd door oudere illustratietechnieken als de ets en de lino, waardoor haar werk analoog oogt. Ze illustreert voor podcasts, artikelen en kiest soms een boek als project, waarbij ze probeert de kern van het verhaal te vertalen naar een beeld.
Daphna Kato bij een dubbel
tentoonstellingsbord
Een van de boeken die ze als project had gekozen, bleek Wonderland, met drie prenten. Het Witte Konijn is haar persoonlijke favoriet. Om zichzelf uit te dagen tekende ze in dezelfde sfeer en stijl nog twee personages; dat werden de Mad Hatter en Chesire. De redactie wilde wel graag weten hoe deze keuze tot stand was gekomen.
Hoe kwam je op juist deze drie?
The White Rabbit (detail)
© Daphna Kato
De White Rabbit was dus de eerste die ik voor deze serie maakte. Ik tekende zomaar een witte haas (omdat het prachtige dieren zijn), die in de verte staarde en dacht ineens aan het witte konijn uit Alice in Wonderland. Ik besloot mijn eigen versie van The White Rabbit te tekenen. Ik hou ervan om een twist te geven aan mijn tekeningen. Zo kreeg mijn konijn een klok in zijn lijf: In zijn ogen zie je de tijd weergegeven en achter zijn hoofd kun je hem opwinden, je zou anders eens te laat kunnen komen….. Dit konijn is zelf de klok geworden.
Nadat ik het konijn had geïllustreerd, wilde ik ook andere karakters uit Alice in Wonderland illustreren. Ik koos mijn twee favorieten uit: The Mad Hatter en The Cheshire Cat. De Hoedenmaker die kopjes thee doormidden snijdt op zijn unbirthday en de Koningin niet nodig heeft om zijn hoofd eraf te krijgen.
Alice-kaartenset, met daarop de drie personages van haar project
Bij de Chesire Cat moest je denken aan een uitgestorven dier! Was dat uitgestorven zijn een argument, of was het puur/meer iets wat in je hoofd ergens klaarlag, of…..?
Bij The Cheshire Cat liet ik mij inspireren door de sabeltandtijger. In de film ziet niemand de kat, behalve Alice. Ik wilde in de illustratie de vraag verwerken of dit wezen bestaat. Ik wilde het dier niet half laten verdwijnen, zoals in de film – dit komt namelijk niet over in een stilstaand beeld. (Dan lijkt de illustratie simpelweg niet afgemaakt.) Ik wilde mijn karakter ook niet letterlijk doorzichtig maken, dan zou het op een spook lijken. Daarom kwam ik uit op een sabeltandtijger. Als kind heb ik mij afgevraagd of dit dier een mythe was of dat hij echt heeft bestaan. Voor mij de perfecte representatie voor de vraag: Bestaat hij nou wel of niet? Maar je mag er als kijker uiteraard alles in zien wat je wilt.
Heb je overwogen een tekening van Alice te maken? Of eentje van de Koningin?
Nee. Het zijn uiteraard interessante karakters in het verhaal (ik heb gelachen om de uitbarstingen van de koningin en ik heb vol bewondering gekeken hoe Alice onverschrokken het avontuur aanging), maar ik was persoonlijk meer gegrepen door het optimisme en de speelsheid van de andere karakters.
Las je Alice in je jeugdjaren of is dit een latere liefde?
Als kind werd ik verliefd op de Disneyfilm ‘Alice in Wonderland’. Pas later leerde ik de oorspronkelijke, prachtige illustraties van Lewis Carroll kennen.
sites:
https://daphnakato.com/
https://daphnakato.com/projects/alice
https://www.etsy.com/nl/listing/1248280033/alice-ansichtkaart-set-daphna-kato
The White Rabbit verkoopt Kato ook als losse print, in A5- of A4-formaat:
https://www.etsy.com/nl/listing/1234372028/white-rabbit-kunst-print-daphna-kato
[print_button]