Op mijn 8e verjaardag kreeg ik het boekje “De avonturen van Alice – in het Wonderland en in het Spiegelland” in de vertaling van Reedijk en Kossman, derde druk, uit 1956. Ik heb het nog steeds.

Ik vond het meteen een geweldig boek. Dat kwam omdat het taalgebruik nogal bijzonder was, en vaak heel anders dan ik het op school leerde. Er zaten woordgrapjes in, maar ook grapjes waarvan ik later pas begreep dat ze met logica, of eigenlijk non-logica, te maken hadden. Er werden woorden gebruikt die niet bestonden en er kwam zelfs een heel gedicht in voor met allemaal verzonnen woorden en een gedicht in de vorm van een staart! Voor iemand die net bezig was te leren hoe taal en grammatica gebruikt moesten worden, was het feit dat je daar ook gelegitimeerd van kon afwijken verwarrend en verfrissend. Ik heb daarna op school nooit meer een “gewoon” opstel geschreven 🙂

Ik ben geen heel fanatieke fan, die alles wil verzamelen. Maar tijdens de trend van zombie- en vampierbewerkingen van klassiekers, een paar jaar geleden, moest ik “Alice in Zombieland” natuurlijk wel hebben!  Ik ga wel vaak naar toneelvoorstellingen, films of tentoonstellingen die op Alice gebaseerd zijn. De mooiste film vind ik die van Jan Svankmajer, die in zijn geheel op YouTube staat: https://youtu.be/Bnbd1exbIco en de leukste toneelvoorstelling die van Rieks Swarte uit 1998.

Ik kwam destijds bij het Genootschap terecht omdat ik bij mijn toenmalige buurman Bas Savenije thuis een schilderij zag hangen en ik riep meteen “Hee, dat is Alice”. We bleken allebei fan. Kort daarna blies hij het Genootschap nieuw leven in en heb ik me aangesloten. Als ik iets zie dat op Alice lijkt, en dat mogelijk onbekend is geef ik het Genootschap een seintje. Waarschijnlijk kent iemand het al, misschien ook niet, maar ik kan het niet zomaar voorbij laten gaan zonder dat ik het even heb gemeld.

Wat me nog steeds plezierig verbaast is dat er zoveel mensen over de hele wereld ook vandaag nog geïnspireerd zijn door het verhaal. Nog steeds worden er films gemaakt, muziekstukken, toneelstukken en waanzinnig veel illustraties. Zo heeft de Japanse kunstenares Yayoi Kusama het boek geïllustreerd en kwam ik zelfs in mijn werkomgeving  (de ICT) een artikel tegen, genaamd What is the relationship between organizational culture and the digital workplace?  met daarin verwijzingen naar Alice en de mooiste illustraties die ik ken; die van Liad Janes. Ze zijn zo te zien gebaseerd op de illustraties van Tenniel: Alices Adventures in a Minimalist Wonderland – Liad Janes