Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Hoewel ik in het algemeen tegen censuur ben, zou ik de Alice-bewerking van Geronimo Stilton graag verbieden voor schoolbibliotheken en andere instellingen die zich op kinderen richten. Wie alleen kartonnen diepvries-pizza’s kent, zal als hij lekker wil eten niet gauw kiezen voor een Italiaans restaurant. Wie het prul van de Italiaanse schrijffabriek krijgt voorgeschoteld, zal waarschijnlijk voorgoed bedorven zijn voor de echte Alice.
“Geronimo Stilton” is een concept. Onder deze fictieve auteursnaam verschijnen tientallen kinderboeken, een tijdschrift, en diverse uitingen op het internet – een soort Italiaanse Disney-studio. Het meest opvallende is dat de wereld van Stilton uitsluitend bevolkt wordt door aangeklede muizen, hier knagers en knagerinnetjes genoemd – en de lezers worden toegesproken als knaagdiervrienden. Zolang die muizen figureren in werkjes als ‘Het raadsel van de Kaaspiramide’ of ‘De familie Duistermuis’ is er nog niet zoveel aan de hand, al gaat de formule na meer dan vijftig delen wel knap vervelen. Erger is het dat Stilton zich ook heeft vergrepen aan Jules Verne, Louise Alcott (Heidi), Robin Hood, R. Stevenson (Schateiland), en dus ook aan Alice.
In deze ‘navertelling’ is Alice dus een muis, evenals de hertogin, de kokkin, de baby, de hoedenmaker, de drie zusjes, en alle speelkaarten ! Dit heeft natuurlijk vreemde consequenties, bijvoorbeeld in haar vriendschappelijke omgang met katten, en als haar hals wordt aangezien voor een slang. Volgens mij heeft een muis net zo min een hals als Humpty Dumpty ! Pas echt een probleem kreeg de bewerker bij het Tranenmeer. Hij kon muis Alice toch niet confronteren met een echte muis ? Dat werd dus maar een grote vis !
De muizen-identiteit heeft nog meer gevolgen, ook taalkundige. Alle Wonderland-figuren hebben nu koppen en een snuit, en de ‘gloves’ zijn pootschoenen geworden: een zeer irritant woord als het vaak voorkomt (en dat doet het). Andere pogingen om grappig te zijn strandden jammerlijk. Misschien ligt dat ook aan de vertaling, want dit misbaksel is vertaald uit het Italiaans. Een voorbeeld: “We noemden hem Schildkop omdat hij onze koppen opvoedde.” Waar is de grap gebleven ? Helaas is dit zinnetje representatief.
Een verzamelaar wil alles hebben, daarom hier de gegevens. Beloof me één ding: laat dit prul niet aan kinderen lezen ! Geronimo Stilton / Lewis Carroll – Alice in Wonderland – 2012, De Wakkere Muis, Amsterdam, ISBN 978 90 8592 178 3