Vorig schooljaar is onze school begonnen met Intermezzo, een soort schakelklas tussen de basisschool en de brugklas voor kinderen die sociaal-emotioneel nog niet toe zijn aan de middelbare school. Vaak zijn ze nog te jong omdat ze een klas hebben overgeslagen, maar soms weten ze ook nog niet goed hoe ze hun schoolwerk moeten aanpakken, omdat ze nooit moeite hebben hoeven doen en toch hoge cijfers haalden, of voelen ze zich nog te onzeker voor klas 1. De vakken zijn niet hetzelfde als in de brugklas, maar wel uitdagend zodat ze kunnen kijken of ze het vwo-niveau aankunnen, maar elke dag is er ook een blokuur LO, kunst, toneel of muziek, zodat denken en doen worden afgewisseld. Het gaat niet alleen om leren-leren, organiseren en plannen, maar ook om doorzetten en samenwerken. Vaak speelt er nog iets anders en zijn ze bijv. autistisch getest, dyslectisch of hoogbegaafd. Als docent Engels en mentor van deze (soms dubbel) bijzondere kids, leek me dit de ideale groep om op ontdekkingsreis te gaan in Wonderland: de kinderen hebben ongeveer dezelfde leeftijd als Alice, vinden vaak ook dat hun omgeving ‘wonderlijk’ op hen reageert en verbazen zich nog met dezelfde kinderlijke nieuwsgierigheid over wat er op hun pad komt. In andere klassen deed ik wel eerder lesjes met het Alice-verhaal, bijv. over de woordgrapjes, en daagde leerlingen dan uit om in het Engels of Nederlands met eigen ‘puns’ te komen. Nu had ik echter ruim de tijd om het verhaal als een soort leidraad te nemen in hun tussenjaar en daarbij ook vakoverstijgend te werk te gaan, omdat de drama-, filosofie- en kunstlessen zich natuurlijk bij uitstek leenden om te combineren.

We gingen op pad en filosofeerden over dromen, keuzes maken, de tijd, slim zijn terwijl je omgeving het tegendeel beweert. We luisteren naar stukjes van het verhaal en lazen het zelf, in het Engels en Nederlands, want ik had mijn hele Alice-verzameling natuurlijk meegenomen: van pop-upboeken tot cd’s en puzzelverhalen. We vroegen ons dezelfde dingen af als Alice: of je door de aarde kan vallen en waar je dan terecht komt, in welke situaties ze zich heel klein of juist heel groot voelden en hoe je daarmee je voordeel zou kunnen doen als je dat zelf in de hand had. De leerlingen kozen een karakter en moesten dat volgen in het verhaal, niet alleen om te kijken of de haas altijd snel en de schildpad juist sloom was, maar ook om de dieren te vergelijken met mensen die ze kenden en of hun eigenschappen overeen kwamen of verschilden. Ze gingen met ‘emblematic verse’ aan de gang (rijmen in de vorm van het onderwerp, zie bijlage voor voorbeelden) en op zoek naar Alice in deze tijd, wat niet alleen allerlei commerciële maar ook muzikale en game-achtige parafernalia opleverde. In het kunstlokaal creëerden de leerlingen hun eigen fantasie-Wonderland op posterformaat, met soms space- of griezelige resultaten en in de dramales zouden ze het verhaal als toneelstuk gaan opvoeren, maar daar stak Corona helaas een stokje voor. Wel konden we het Alice-project afsluiten met een Mad Tea Party, incl. Alice-theeservies en maskers. Gekke hoofddeksels uit het verhaal mochten daarbij natuurlijk ook niet ontbreken. In de afrondende opdracht, waarin de leerlingen gingen tijdreizen (‘Down the Rabbithole’) met Alice naar 1865 mochten zij een onderwerp en locatie kiezen die ze interessant vonden om uit te zoeken en -werken voor die Victoriaanse tijd in de geschiedenis, bijv. Politiek, Dagelijks leven, Eten & drinken, Vrije tijd,  Mode, Opvoeding of Werk. Het was kortom een heerlijke reis door Wonderland, waaraan door Corona een vroegtijdig einde kwam, want de ‘lockdown lessons’ leenden zich helaas minder goed voor bovenstaande activiteiten, dus Spiegelland hebben we niet gehaald. Ik heb er echter van genoten, en de meeste leerlingen ook wel, al vonden met name de jongetjes het Alice-project soms ‘stom’ en ‘saai’, wat vaak synoniem is voor ‘te moeilijk’; zij beleefden meer plezier aan het digitale Donald Duck-project dat we daarna gingen doen in de online les.