Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Tekst: Carys Bexington; illustraties: Kate Hindley
Macmillan Children’s Books, 2019, 42 pagina’s.
Een wonderlijke kerstnacht
Ik heb een haat-liefde-verhouding met de stroom van publicaties die aan de haal gaan met het verhaal van de Alice-boeken. Meestal kan ik wel waardering opbrengen voor de persiflages waarin het wel en wee van politici wordt beschreven als ware het avonturen in Wonderland: van Adolf in Blunderland tot Alice in Brexitland. Maar wanneer de Wonderland-personages uit hun context worden gehaald en worden overgeleverd aan geheel andere belevenissen, slaat de twijfel toe. Soms kunnen illustraties een geheel nieuwe, boeiende kijk op de ons bekende personages geven. Maar vaker overheerst de ergernis, met als voorlopig dieptepunt overigens niet een boek maar een film: Tim Burtons Alice Through the Looking-Glass. Hij begint met een langdurige scène over zeerovers en ik ben indertijd de bioscoopzaal uitgelopen omdat ik dacht dat ik in de verkeerde zaal zat. Ten onrechte heb ik me terug laten sturen.
Dit schoot door mijn hoofd toen ik op de Facebook-pagina van onze Britse collega’s werd geattendeerd op het verschijnen van The Night before Christmas in Wonderland:
“This is a truly imaginative, witty, delightfully told and visualised Christmas confection that any Carrollian would be thrilled to find in their Christmas stocking! Pure joy!”
“Lovely time reading this splendid book to Yr1 children this afternoon. Children and staff were SO wellcoming.”
Als grootvader/ Carrollian leek me dat wel wat, ook al is mijn kleindochter nog niet Year 1 (maar ruim 2 ½ jaar) en is haar stocking al voldoende gevuld door sinterklaas. Kortom, ik heb het besteld. Bij Bol.com, € 18,99 (inmiddels € 20). Het ziet er prachtig uit, overvol met grappige, kleurrijke, op kinderen gerichte illustraties. En op elke pagina enkele tekstregels, op lekker lopend rijm. Wel Engels dus en voorlezen wordt dan een soort simultaan vertalen waarbij het Engelse rijm helaas het loodje legt.
De lijn van het verhaal is als volgt. De Princess of Hearts schrijft een brief naar de kerstman: ze wil graag een cadeau, maar haar ouders (Queen of Hearts!) zijn tegen. Daar wil de kerstman wel wat aan doen en hup, daar gaat hij met zijn helpertjes (een soort rien-poortvliet-kabouters) op weg naar Wonderland.
“They flew at full speed all that very long way,
(It’s a quick trip by rabbit hole, AGES by sleigh.)”
Aangekomen bij het kasteel werken ze zich naar binnen via dak en schoorsteen (ook de rendieren), maar worden onmiddellijk weggestuurd door the Queen of hearts (“Off with your head”). Ze belanden op een tea party en daar vertelt de maartse haas dat de koningin, toen ze nog prinses was, steeds bozer is geworden en een hekel aan kerst heeft gekregen. En dan komt de aap uit de mouw:
“It’s my fault,” said a rabbit with fur white as snow,
“ A mistake that I made all those long years ago.
The last post collection leaves promptly at eight …
… And I’m sorry to say – oh dear me – I was LATE!”
En tenslotte ontdooit de koningin. Eind goed, al goed.
Hier wordt een mengeling van sinterklaas en onze kerstman geconfronteerd met Wonderland-figuren die een deel van hun oorspronkelijke context meenemen. De combinatie bepaalt natuurlijk de pret, maar dit is wel wat veel voor een kind van 2 ½. De illustraties zijn zeker voor alle leeftijden, maar schreeuwen om een tekst.
Kortom, ik koester het boek nog een paar jaar en doe mezelf intussen jaarlijks een plezier door de op rijm gestelde tekst hardop te lezen.
