Op de universiteit volgde ik op een gegeven moment het keuzevak ‘Jeugdliteratuur’ van de vakgroep Nederlands. Toen we als afsluiting van de collegereeks een thesis moesten schrijven, koos ik als onderwerp de Nederlandse vertalingen van Alice in Wonderland, omdat ik erg benieuwd was hoe de bekende woordgrapjes werden opgelost door de verschillende vertalers. Het bleek dat veel vroege vertalers ze niet helemaal begrepen hadden of zelfs hadden overgeslagen. In de eerste vertalingen ontbraken zelfs hele hoofdstukken, maar ik weet nog dat ik het waanzinnig bijzonder vond om de eerste vertaling, Lize’s Avonturen in het Wonderland uit 1875, in te mogen kijken in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Omdat ik het erg interessante materie vond, heb ik veel tijd en moeite in deze thesis gestoken, die dan ook bekroond werd met een 9. De docent, Gerard de Vriend, was zelfs zo enthousiast dat hij aan me vroeg of ik het stuk misschien kon herschrijven voor het literaire tijdschrift waarvan hij redacteur was: Literatuur zonder leeftijd. Zonder aarzelen ging ik weer aan de slag en een aantal weken later kon ik de publicatie in ontvangst nemen. Hiermee had ik de smaak te pakken gekregen, want ik zou daarna voor nog veel meer tijdschriften schrijven over allerhande onderwerpen. Maar Alice liet me niet los en een paar jaar later vroeg ik aan het tijdschrift Elf Fantasy Magazine of ik misschien een artikel voor ze mocht schrijven over Lewis Carroll en Oxford. Ik had van tevoren al bedacht dat ik toch echt ter plaatse moest zijn om goed veldwerk te kunnen verrichten… dus reisde ik af naar the City of Dreaming Spires.

Het artikel is er gekomen, maar niet alleen de bekende plekken als Christ Church, the botanic garden en the Museum of Natural History vond ik prachtig, maar heel Oxford vond ik overweldigend. Het voelde alsof ik in een sprookje dwaalde en op het moment dat ik voor het eerst op St Aldates richting Tom Tower liep, wist ik dat drie dagen echt niet genoeg waren en dat ik er een tijdje wilde gaan wonen. Mijn schrijfwerk leverde echter nooit veel geld op, dus zocht ik alternatieve manieren om met een laag budget tijd in Engeland door te brengen. Zo heb ik vrijwilligerswerk gedaan in North-Yorkshire, zodat ik plaatsen kon bezoeken waar Lewis Carroll gewoond heeft, zoals Ripon, Beverly, Croft-on-Tees, Richmond en Whitby, waar hij op vakantie ging. Maar de meeste tijd heb ik doorgebracht in Braziers Park, een community in een landhuis dat eruit ziet als een kasteel, wat gerund wordt door vrijwilligers.