Een verzameling werd het nog niet direct, dat is eigenlijk pas begonnen toen ik van mijn moeder een Finse vertaling van Alice in Wonderland (Alicen seikkailut Ihmemaassa) in een mooie gebonden uitgave met stofomslag uit 1995 kreeg (afb. 2). Mijn moeder dacht dat ik al wel ‘Alice’ verzamelde, kennelijk had zij een vooruitziende blik. De collectie is inmiddels flink uitgebreid.
Net als bij het kopen van een nieuwe auto, waarbij je ook pas later eigenlijk de argumenten weet waarom je precies dit model kocht, vielen de hoe en waaroms voor ‘Alice’ en Lewis Carroll voor mij ook wat later op zijn plaats: het sluit perfect aan bij mijn fascinatie voor de Victoriaanse tijd en de begintijd van de fotografie en mijn liefde voor boeken. Mijn interesse voor ‘Alice’ en Lewis Carroll is alleen maar gegroeid. Met andere woorden: ik heb de juiste auto gekocht!

Een boek uit 1865 dat nog steeds in druk is, in vele vertalingen, met prachtige illustraties (maar ook tegenvallende), een boek dat nog steeds inspireert: tot het schrijven van een vervolg, het tekenen van stripverhalen (denk aan alle manga-versies), het componeren van muziek, het maken van theater-, ballet- en operavoorstellingen (let op! 1 juni 2024 in het Concertgebouw, Alice in Wonderland van de Koreaanse componiste Unsuk Chin, ter afsluiting van het Matineeseizoen, een Nederlandse première) daar moet wel wat mee zijn.
Je vindt verwijzingen naar de Aliceverhalen in het dagelijks leven steeds terug. Nog niet zo lang geleden werd er in een artikel over evolutie in de NRC Wetenschaps-bijlage (9-12-2023), Alleen losers gebruiken gereedschap, met de term Red Queen-hypothese verwezen naar een personage uit Through the Looking-Glass.
Ook hoorde ik onlangs dat in een al wat ouder studieboek bedrijfseconomie, Management – an integrated approach van Torgersen en Weinstock, hoofdstukken een motto hadden met daarin een citaat van Lewis Carroll.