Scroll Top

Lewis Carroll en politieke satire

Phlizz

Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap

Op 23 juli verscheen er op de Britse Facebookpagina van The Lewis Carroll Society een parodie op Tweedledum en Tweedledee. Boris Johnson was net verkozen tot Prime Minister van het Verenigd Koninkrijk en zijn blonde kapsel en populistische gedachtegoed bleken een inspiratiebron tot wat fotoshopactiviteiten waarbij hij samen met Donald Trump afgebeeld werd als de Tweedle twins. Al snel ontstond er een storm van kritiek en discussies werden dusdanig grof gevoerd dat Franziska Kohlt, beheerder van de pagina, zich genoodzaakt heeft gevoeld om een aantal reacties te verwijderen en de commentaarmogelijkheid onder het artikel te sluiten.

Tevens was dit voor haar aanleiding om de relatie tussen Lewis Carroll en politieke satire eens onder de loep te nemen en voor de Facebookvrienden te verduidelijken. In haar reactie stelt zij dat het werk van Lewis Carroll een politiek commentaar is. Het is satire. Als je satire opzoekt (>>klik<<) wordt duidelijk dat het doel van satire juist is om de mensen met macht aan te vallen en voor schut te zetten. Inderdaad, er wordt gesproken over mensen met macht. Als kind kunnen dat je ouders zijn, en als inwoner kan dat de regering zijn. Daarmee wordt dan ook iedere regering mee bedoeld.

In 2015 heeft Brian Sibley, de voorzitter van The Lewis Carroll Society een fantastische tentoonstelling georganiseerd van politieke cartoons waarbij gebruik werd gemaakt van Alice. Hierin liet hij zien dat geen enkele Britse Prime Minister heeft kunnen ontsnappen aan het lot om afgebeeld te worden als één van de karakters uit Alice. Het gaat dus over iedere Prime Minister, ongeacht van welke partij! Mensen kunnen dit waarderen en lachen hierom omdat het aantoont dat de machthebbers helemaal niet zo groots en deugdzaam zijn. Dat is zoals humor werkt: het geeft opluchting (Freud heeft een verhelderend stuk geschreven over de geschiedenis van de grap >>klik<<). Echter in het huidige politieke klimaat ontstaat er grote ophef op het moment dat leden een Alice-gerelateerde politieke karikatuur plaatsen. Leden worden bedreigd, uitgescholden en beledigd.

De essentie van Alice is dat zij ons leert om verder te kijken dan het oppervlak van machtsstructuren in onze samenleving en om te lachen om hun zwakheden. Als lerares gebruikt Franziska Alice in haar schoolwerk: om kinderen een manier te geven waarmee ze hun visie vanuit het gehele politieke spectrum kunnen uiten. Deze beelden zijn dus niet alleen een aloude traditie in de geest van Lewis Carroll en Alice, ze geven de essentie weer van het werk en gedachtegoed van degene die het heeft gemaakt.

Je kunt hier meer over lezen in de uitgave van vorig jaar van The Lewis Carroll review (>>klik<<.)

Margaret Thatcher als de rode koningin.

Theresa May als Alice

Alice in Brexitland

[print_button]