Als kind heb ik voor het eerste kennis gemaakt met Alice in Wonderland. De eerlijkheid gebiedt me echter te erkennen dat plaats, tijd en context van deze kennismaking me niet meer helder voor de geest staan. De hernieuwde kennismaking in de periode waarin ik mijn kinderen voorlas en we samen de onvermijdelijke Disney-films bekeken, gaf mij echter een bijzonder gevoel van herkenning.

In de jaren 90 zag ik in Tallinn op straat in een boekenstalletje bij toeval een Estse versie van Alice voor een luttel bedrag. Zonder enige aarzeling kocht ik het enigszins beduimelde exemplaar. Kort daarna bezocht ik Polen en kon ik het niet laten om op zoek te gaan naar een Poolse versie. De geest was uit de fles en ik ben inmiddels een verwoed verzamelaar van Alice-versies.

Tijdens mijn baan als directeur van de Koninklijke Bibliotheek kweet ik me nog wat incidenteel van die taak, maar sinds mijn pensioen slaat de degelijkheid toe. Mijn oorspronkelijke belangstelling ging vooral uit naar de wijze waarop door de jaren heen illustratoren de creaties van Lewis Carroll hebben geïnterpreteerd. Maar al snel raakte ik, behalve door zijn werk, ook geboeid door de persoon van Lewis Carroll, zijn leven en zijn opvattingen.

Van jongs af aan ben ik een liefhebber van paradoxen, woordspelingen en raadsels zoals ze veelvuldig voorkomen in Carrolls werken. Ook zijn humor spreekt mij aan.

Zodra ik me verdiepte in de persoon van Lewis Carroll werd duidelijker waarom.

Lewis Carroll was een wiskundige met een bijzondere belangstelling voor logica. Ik heb na mijn middelbare school  twee jaar wiskunde gestudeerd en na een korte onderbreking door militaire dienst ben ik filosofie gaan studeren. Mijn aanvankelijk interesse voor sociale wijsbegeerte maakte als snel plaats voor een fascinatie voor logica. Ik pakte ook de wiskunde weer op en ben uiteindelijk afgestudeerd op een combinatie van logica, wiskunde en taalwetenschap.

En nu bestudeer ik de geschiedenis van de logica om de bijdragen van Lewis Carroll beter op hun waarde te kunnen schatten. Maar ook uit nieuwsgierigheid naar de synergie tussen logica en taal, zoals die veelvuldig naar voren komt in zijn werken.

In de bijdragen van Lewis Carroll aan de logica speelt de reductio ad absurdum een belangrijke rol. Het is al jaren mijn favoriete argumentatievorm. De spanning tussen absurditeit en logica is veelvuldig herkenbaar in Carrolls werken.

Om met Tweedledee te spreken: “If it was so, it might be; and if it were so, it would be; but as it isn’t, it ain’t. That’s logic.”

Ik kijk ernaar uit om van gedachten te wisselen met andere liefhebbers. Het Lewis Carroll Genootschap is hiervoor een uitstekend platform.