Op 21 januari organiseerde de Britse Lewis Carroll Society een virtuele bijeenkomst met Richard Kopley. Hij vertelde over zijn boek The Formal Center in Literature (Camden House, 2018) en met name het deel daarvan dat over de Alice-boeken gaat.

Kopley is geïnteresseerd in boeken met een “framed center”, een ingekaderd middelpunt waarbij de tekst ervoor en de tekst erna taalelementen of een plot bevatten die elkaars spiegelbeeld zijn. In zin boek bespreekt hij 15 voorbeelden, waaronder The Maltese Falcon en The Big Sleep, maar dus ook de beide Alice-boeken. Hij komt tot de conclusie dat het “framed center” van Alice’s Adventures in Wonderland de verdwijnende Cheshire Cat is en dat van Through the Looking-Glass de val van Humpty Dumpty.
Maar er is meer. Kopley signaleert in de Alice-boeken twee karakteristieke patronen:

• het gebruik van hoofd/kop en staart (bijvoorbeeld de Lizard als jurylid met zijn “head downwards”, “waving its tail about in a melancholy way”);
• het voórkomen van twee woorden gevolgd door een herhaling van die woorden maar dan in omgekeerde volgorde (bijvoorbeeld “Do cats eat bats?” en “Do bats eat cats?”).

Kopley ziet de Ouroboros als “controlling image of Carroll’s masterpiece”. De Ouroboros is een mythische slang die in zijn eigen staart bijt, een van de oudste mythische symbolen. De Alice-boeken zijn, volgens Kopley, doordrongen van dit beeld: het houdt de beide delen samen en fungeert als hun centrum. Zo wordt de Ouroboros door de verdwijnende Cheshire Cat in de ruimte voorgesteld (“from tail to grin”) en door de val van Humpty Dumpty in de tijd (de dood van een ei).

De lezing is te zien via https://youtu.be/Q-jpG5HntpA.