Phlizz
Online magazine van het Lewis Carroll Genootschap
Enkele maanden geleden las ik de aankondiging van een gloednieuwe theatertekst ‘Wie de fuck is Alice’ voor de Theatertroep, geschreven door een van de acteurs, Kyrian Esser. Je ziet ‘Alice’ staan, en bent meteen getriggerd. Ik had nog een vage herinnering aan het verhaal dat ik had gelezen over de song ‘Living next door to Alice’, in de hitversie van Smokie en de kaping van dat nummer door onze eigenste Peter -voor altijd Kom van dat dat af – Koelewijn, onder de naam Gompie:‘Who the X/fuck is Alice’.
Het nummer had niets te maken met ‘onze’ Alice, maar de beschrijving op de site van de Theatertroep bracht me aan het twijfelen:
Achternagezeten door deurwaarders, maakt ze samen met haar puber-halfzus Lizzy een roadtrip door hedendaags Nederland, een wereld bevolkt met betweterige bankiers, berooide waarzeggers, manipulatieve ministers, kwakzalvende radio-dj’s en fascistische zwangere vrouwen. Een wereld waar succes onderhands vergaard en elke droom in de kiem gesmoord wordt.
Het zóu kunnen….
Toch nog maar even voor de zekerheid een mailtje gestuurd naar de Theatertroep. Nee, reageert Rosa Asbreuk, actrice én van Pers en Publiciteit, het verhaal heeft niets te maken met Alice in Wonderland. De voorstelling is op vrijdag 29-9 in première gegaan, zonder een recensent van Phlizz.
Gompie
Tik het zinnetje: ‘Who the fuck is Alice’ in in je zoekbalk, en je krijgt meteen de song(tekst) van ‘Living next door to Alice’. Een song, niet geschreven door, maar wel groot geworden door de Britse band Smokie, in 1976. Het lied, oorspronkelijk uitgebracht door het Australische trio New World (in 1972), is een soort vriendelijke klacht over een jongvolwassene die getuige is van de op handen zijnde verhuizing van zijn buurmeisje Alice. 24 jaar heeft hij naast haar gewoond, als maatjes, maar hij ook verliefd. Nooit iets van laten zien, en nu is het te laat.
Het verhaal gaat, het is allemaal uitvoerig gedocumenteerd en te lezen op Nederlandse en Engelse sites over songs en songteksten en wikipedia, dat in het Nijmeegse café Gompie, de dj Onno Pelser, als hij het nummer draaide, na de naam Alice van het refrein even een pauze inlaste, waarop de hele zaal de gelegenheid kreeg ‘who the fuck is Alice’ te blèren. Een toevallig aanwezige producer kreeg een helder moment, benaderde Peter Koelewijn en een dag later was een nieuwe versie geboren (1995). Niet dat er veel aan veranderd was: het was simpel het invoegen van de kreet, een tijdelijke artiestennaam voor Koelewijn (Gompie) en een hit was geboren.
Gompies nummer werd een hit in bijna heel Europa, alleen niet in Engeland. Net als in de VS koos men daar voor ‘bleep’ in plaats van ‘fuck’ en dat is (uiteraard) minder interessant. Beide nummers, het origineel en Gompies versie, zijn eindeloos gecoverd, Smokie koos ook voor de aangepaste versie, waardoor de song opnieuw lekker verkocht werd.
Grappig is dat die nieuwe Smokie-versie (samen met Ray Chubby Brown, in 1995) de ondertitel ‘Who the f**k is alice’ (die later zelfs hoofdtitel werd en lokkertje voor concerten) kreeg en die van Gompie ‘Living next door to alice’.
Max And The Ducks
Daar was het dan bij gebleven, als niet in 2014 de band Max And the Ducks die ene regel als uitgangspunt nam voor een nieuwe song, en in de tekst uitvoerig (en een kleine beetje in het begin van de clip) verwees naar de Alice-boeken. De song dateert al uit 2010, onder de titel ‘Can I be your Alice’ op het album Ducktales en reageerde meteen op de eerste Alice-film van Tim Burton: Alice in Wonderland (2010).
In 2017 volgde een tweede Alice-song: ‘Bitch Alice is back’. Dit nummers is een reactie op Burtons (vervolg)film Alice Through the Looking-Glass (2016).
Who The Fuck Is Alice
Read the book learn where to look
Find secret hole in the woods
Hole found take me underground
Secret of the world is unbound
Depp and me, passion fantay
Run with me…. In the mushroom…. we will be…
Cattepillar smokes, a rabbit grows beware the queen of hearts
Return ticket not allowed [aloud?], fairytale will start
Can I be your Alice in your wonderland
Mad hatter save you if he can
A smile but no cat, leave your palace
Be a man, but who the fuck is Alice?
Queen of hearts rules wants your head
Try to save your lovely neck
Twins grin be your slave in dreams
I´m your rabbit king and all the queens
Wake me up, slavery you got
Hide with me, in tiny tea pot… we will be…
Cattepillar smokes, a rabbit grows beware the queen of hearts,
Return ticket not allowed [aloud?], fairytale will start,
Can I be your Alice in your wonderland,
Mad hatter save you if he can
A smile but no cat, leave your palace
Be a man, but who the fuck is Alice?
Muziek: M. Kuusjärvi/V. Eronen
Tekst: M. Kuusjärvi
‘Who the fuck is Alice’ staat propvol verwijzingen naar vooral het eerste Alice-boek, Wonderland; alleen de Tweedles en de koning/koninginnen uit het tweede komen even langs. Het is allemaal tamelijk associatief, maar lijkt vooral een pleidooi te houden voor het volgen van je fantasie, met een hoofdrol voor de Hatter van Johnny Dep. De figuur van Alice blijft onduidelijk. Weliswaar wordt de vraag gesteld ‘Can I be your Alice’ (de oorspronkelijke titel van de song), de ik kan dan toetreden tot Wonderland en als het fout gaat, is de Hatter daar om je te redden. Maar wie die Alice verdomme is, is ook de vraag.
Voor de fraai gestileerde clip zie: https://www.youtube.com/watch?v=KPyWj2V8PAk
In de vervolgsong wordt Alice zelfs ‘bitch’ genoemd, niet per se alleen negatief (als iemand die de boel in Wonderland komt verstoren), maar ook als een pittige figuur die zich er niet onder laat krijgen. We zien dezelfde oproep als in de eerste song: volg je fantasie, volg de Hatter, volg Burton. De suggestie wordt wel gewekt dat dit vervolg heftiger is, de sfeer is wat donkerder. In deze song, en dat is logisch, zitten vooral verwijzingen naar Spiegelland. Opnieuw veel associatief vertellen, met een paar op het eerste gezicht lastige beelden: Chromoshpere, screwdrivers en Absolom wisdom. Voor diegenen die de film nog goed in hun hoofd hebben (en anders ga je gewoon even naar wikipedia voor de uitgebreide inhoud) zijn ook die wel te duiden. Absolem is zowel in de eerste als in de tweede Burton-film de naam van de rups, die in Spiegelland als vlinder Alice naar een spiegel leidt waardoorheen ze in Wonderland terugkeert. De band gebruikt de naam Absolom, wellicht door de toevoeging ‘wisdom’. Dan scheelt het maar één lettertje met de bijbelse Absalom die over de wijsheid van het manipuleren beschikte, kennelijk handig in Wonderland. Maar het kan ook gewoon een variant zijn op Absolem, een echte, verstandige helper in de twee films: zonder diens wijsheid zal het niet gaan. In de film is de Chronosphere (geen idee waarom de band hier kiest voor een ‘m’) het voorwerp dat de tijd in Wonderland controleert. Dankzij die Chronosphere kunnen Alice en de Hatter terugkeren naar het heden. De ‘schroevendraaier’ zal wel slaan op het peuteren aan de uurwerken.
Bitch Alice is back
Time is backwards, take a seat, armchair neat
Take a jam, twopence a week, it’s all you need
You became a pawn, chess game, Queen one day…
Life itself a dream, Hatter on, in your dream
refr.
Sing a song Humpty-dumpty, join the dance floor
Lion beats unicorn, another fight more
Follow up makes you cry and want to die for
Cat, hat, that, looking glass is a path into the wonderland
Creep, deep, peep, Chromosphere, is a need into the wonder gang
Caress snowdrop, never know, where it goes,
Kitty is not what it seems, don’t let it grow
Kill…kill the King, be bitch, Queen one day
Life itself a dream, Burton on, make him scream
refr.
Screwdrivers you need, Absolom wisdom indeed stop
If you cannot reach Tweedledees greasy hand
Howzat
Bitch Alice is back
refr.
Screwdrivers you need, Absolom wisdom indeed
Stop If you cannot reach Tweedledees greasy hand
Howzat
Bitch Alice is back (5x)
tekst: N-M. Kemppainen – M. Kuusjärvi
muziek: M. Kuusjärvi, V. Eronen, S. Roiha, J. Roiha
Still uit de clip van ‘Bitch Alice is back’
In de clip zie je veel minder Spiegelland-elementen dan in de song, het begin verwijst meer naar Wonderland. En is er nauwelijks iets te merken van de grimmige sfeer. Het ziet er allemaal uit als een expres enigszins knullig gemaakt gedoe, met vooral suggésties van engheid. Slechts een seconde of 20 is er iets van ‘dreiging’, je ziet wat maskerachtige monstertjes, eentje moet wellicht verwijzen naar de Jabberwocky. Gelukkig kan Alice op tijd in de (‘vettige’!) armen springen van de Tweedles.
Alice en de Tweedles vallen, als het refrein start, steeds In het hol, in een draaikolk met de bekende ‘psychedelische’ kleuren uit eind jaren ’60, beginjaren ’70, richting Wonderland. De eerste keer is dat als Alice een hap genomen heeft van een paddenstoel.
De oorpronkelijk Finse groep Max And The Ducks is een band die verschillende etiketten opgeplakt kreeg: rock, indierock, pop, synth-pop, maar ook rustige ballads staan op hun repertoire. Aanvankelijk ging het om het duo Marcos Kuusjärvi en Veli Eronen. In 2010 trad Anna-Kaisa Pippuri toe. ze bleef tot in 2015. Ondertussen, begin 2014, was Niina-Maria Kemppainen aangesloten. Later traden nog drie instrumentalisten toe, gevolgd door weer een nieuwe zangeres: Erja Siljamo. De kern wordt nog altijd gevormd door de twee starters (zie afbeelding hiernaast).
‘Who the fuck is Alice’ is een van hun successen, in elk geval in Finland, waar het eind 2014 eventjes het meest gedownloade nummer was. De groep kreeg verder bekendheid door deelname aan de Finse voorrondes voor het Eurovisie Songfestival.
[print_button]